Berichten

Voorwaarts!

/in , /door

Abraham Maslow schreef ooit: ‘Je maakt of een stap voorwaarts naar persoonlijke groei, of een stap terug naar veiligheid.’ Er zijn momenten dat die veiligheid een bewuste keus is. Maar er komt een moment dat het goed is toch de stap voorwaarts te zetten. Ik heb jullie vaak verteld over mijn visie op duurzame inzetbaarheid en het beste uit jezelf halen. Graag neem ik jullie mee in mijn eigen wereld. In mijn allerlaatste blog voor Assist Verzuim.

IK BEN TROTS OP MIJN JAREN BIJ ASSIST VERZUIM

Ambities? Die heb ik! En ik heb ze gedeeld. Dat is de afgelopen jaren bij Assist Verzuim ook wel gebleken. Kansen? Die heb ik gekregen. Binnen Assist Verzuim heb ik veel mogen zien, doen en ervaren. Ik ben werkzaam geweest in diverse rollen. Eerst meer vanuit kantoor als operationeel manager. Daarna in de mooie rol van accountmanager. Al die jaren heb ik daarnaast mijn arbeidsdeskundige werk uitgevoerd. Ik heb trainingen mogen verzorgen. En ben onderdeel geweest van het managementteam. Daarin hebben we samen gewerkt aan de missie en visie van het bedrijf en hebben daar invulling aan gegeven. Ik heb met enorm veel passie gewerkt binnen deze mooie organisatie.

WAT IS ER VEEL GEBEURD

Assist Verzuim heeft zich ontwikkeld. En ik ook. Niet alleen professioneel zijn er ontwikkelingen geweest. Ook privé. Ik vond de liefde van mijn leven. Verhuisde voor hem naar de andere kant van het land. En samen kregen we een prachtige zoon. Die omstandigheden maakten dat ik opnieuw ben na gaan denken over een goede balans in mijn leven. Op deze plek schreef ik al vaker: ik streef ernaar om mijzelf altijd optimaal in mijn kracht te zetten. En dan komt er ineens wat op je pad…

IK HEB ZIN IN MIJN VOLGENDE STAP

Ik ga aan de slag in een nieuwe functie bij een andere organisatie. Een functie waarin ik vooral bezig ben in het speelveld van preventie en optimalisering van de arbeidsomstandigheden. Met als doel duurzame inzetbaarheid te realiseren. Daar gaat mijn hart sneller van kloppen!

EN DAN KOMT HET AFSCHEID

Ik ga mijn werk overdragen. Met pijn in mijn hart, maar vol energie kijkend naar de nieuwe uitdaging die komen gaat. Ik kijk terug op mooie en leerzame jaren, waarin ik kansen heb gezien, kansen heb gekregen en kansen heb gepakt. Ik heb de ruimte gekregen om mij verder te ontwikkelen en de vrijheid om deze weg te bewandelen. Gesteund door geweldige collega’s! Ik heb meegekeken in de keuken van veel diverse bedrijven. Door de bezoeken aan ‘mijn’ klanten heb ik deel mogen nemen aan mooie en bijzondere gesprekken. Niet altijd makkelijke situaties, maar steeds streefde ik naar een zo persoonlijke mogelijke benadering. Steeds heb ik geprobeerd het individu niet uit het oog te verliezen. En begrip te hebben voor alle emoties die los komen tijdens dergelijke gespreken.

BEDANKT ALLEMAAL!

Bedankt voor de fijne gesprekken, de prettige samenwerking en het vertrouwen dat ik heb gekregen. Graag zeg ik: tot ziens! Ik hoop dat we elkaar nog weer spreken. Houd jezelf scherp, geniet van wat je doet, zet jezelf in je kracht en doe het niet omdat het moet!

Deze blog is geschreven in samenwerking met Assist Verzuim en gepubliceerd op 19 oktober 2017.

Gevangen in het perfecte plaatje

/0 Reacties/in , /door

Durf jij de regie te nemen over je eigen leven?

Steeds vaker kom ik ze tegen: werknemers die niet helemaal happy zijn met wat ze doen. Of zelfs totaal niet meer op hun plek zitten in hun werk. Zo ook Marlies. Na de middelbare school heeft zij een studie gedaan en is ze via via aan een baan gekomen. Nooit bedacht of dat nou echt was wat ze wilde: het liep gewoon zo. Eigenlijk zoals ook veel andere zaken in haar leven. Ze kreeg een relatie. Ze kochten een huis. Er kwam een baby. Huisje, boompje, beestje. Niks meer aan doen zou je zeggen. Laat nou net Marlies uitvallen…. Hoe kan dat? Zij heeft het toch goed voor elkaar?

EIGENLIJK IS MARLIES DOODONGELUKKIG

Voor de buitenwereld lijkt ’t het perfecte plaatje. Maar Marlies zit in een baan die eigenlijk niet uitdagend voor haar is: ze wil graag wat anders. Maar ja, dat is lastig. Want wat anders doen, betekent onzekerheid. Het huis dat zij heeft gekocht met haar partner, heeft zij gekocht tegen het maximale bedrag dat zij konden lenen. Het moest natuurlijk minimaal een twee-onder-éénkapper zijn en moest er een tuin bij zitten: ze wilden niet onder doen voor vrienden. En ach, Marlies werkte fulltime dus dat kon ook prima.

ZE WORDT ZENUWACHTIG ALS ZE AAN DE TOEKOMST DENKT

Marlies heeft net een kleine en wil graag minder werken. Liefst van 5 naar 3 dagen. Maar dat gaat financieel niet lukken. Ze werkt nu 4 dagen. Gelukkig passen haar ouders en schoonouders samen drie dagen op, want die kinderopvang is wel erg duur. Al hoopt ze dat ze dit volhouden, want haar moeder kwakkelt met haar gezondheid. Marlies was stiekem blij dat ze zwanger was. Vier maanden even niet naar haar werk. Haar verlof vloog voorbij. Nu ze weer werkt, is er niks veranderd: ze gaat nog regelmatig met een steen in haar maag naar haar werk.

MARLIES MELDDE ZICH VOOR DE DERDE KEER IN EEN JAAR ZIEK

Toen kwam ik met haar in gesprek. Aanvankelijk was er niet duidelijk wat er aan de hand was. We kozen daarom voor een VAR: deze online vragenlijst kun je inzetten bij klachten van psychosociale aard. Of als er twijfel is aan de aard van het verzuim, zoals het geval was bij Marlies. Naar aanleiding van de ingevulde vragenlijst en de uitkomsten had ik een coachingsgesprek met Marlies. Al snel werd duidelijk wat er aan de hand was.

MARLIES VOELDE ZICH GEVANGEN IN HET PERFECTE PLAATJE

Eigenlijk wist Marlies dat ze weg moest uit het werk dat haar diep ongelukkig maakte. Maar ja, hoe zouden haar partner, vriendinnen en familie reageren? En haar collega’s zijn best oké, dus daarvoor hoeft ze niet weg. En ze heeft nu een vast contract, hoe moet dat dan verder? En eigenlijk zou Marlies ook minder uren willen werken. Het is best pittig dat werk, het huishouden, een kleintje en alle sociale verplichtingen…

WAAROM BLIJVEN WE TOCH ZO DOORMODDEREN?

Terwijl we merken dat het eígenlijk niet meer gaat? Vaak is de schade op het moment dat het dan mis gaat alleen maar groter. Veel mensen lukt het niet om de regie te nemen en iets te veranderen in hun leven. Bang voor de mening van anderen, het financiële aspect en noem maar op. Waarom gaan we niet al eerder met elkaar in gesprek?

ER KAN VAAK MEER DAN JE DENKT!

Ons goede gesprek zorgde ervoor dat Marlies niet eens is uitgevallen. Haar werkgever wilde in haar investeren en kon haar intern op een plek zetten, die veel beter bij haar vaardigheden aansloot. Ze moest daar wel een opleiding voor volgen. Maar die gaf haar juist energie. Daarnaast begon Marlies een coachingstraject om voor meer balans tussen werk en privé te zorgen. Haar werkgever betaalde een deel en Marlies leverde wat vrije dagen in. Zo investeerden beide partijen in een werkbare situatie.

MARLIES HEEFT HET WEER NAAR HAAR ZIN

Marlies werkt nog steeds 4 dagen, maar wel in de nieuwe functie die goed bij haar past. Ze heeft een hulp in het huishouden genomen. En heeft haar man gevraagd om elke ochtend hun dochtertje weg te brengen. Marlies haalt haar weer op. Zo liggen niet alle zorgtaken bij Marlies. Ook proberen Marlies en haar man de sociale druk te verminderen: ze lopen niet langer op hun tenen om naar de buitenwereld toe aan het perfecte plaatje te voldoen. Zo kopen ze bijvoorbeeld hun kleding in leuke winkels waar ze geen dure merken verkopen.

OOK JIJ KUNT KEUZES MAKEN!

Hopelijk is deze blog voor jou aanleiding om zelf de regie op je leven te nemen. Besef dat je keuzes kunt maken. En voor u als werkgever, is dit hopelijk het moment om toch eens dat lastige gesprek met uw werknemer aan te gaan. En is dat nou te moeilijk en te spannend? Neem dan gerust contact met mij op. Ik help jullie graag met mijn tips en adviezen.

Deze blog is geschreven in samenwerking met Assist Verzuim en gepubliceerd op 1 oktober 2017.

‘Wat ik straks ga doen? Ach, ik zie wel…’

/0 Reacties/in , , /door

Te druk om over je toekomst na te denken? Te bang om keuzes te maken die je dichter bij écht werkplezier brengen? Zonde! Ontwikkel jezelf. Stel passende doelen. Zo draag je bij aan je eigen duurzame inzetbaarheid. Graag neem ik je mee in twee praktijkvoorbeelden.

1. BERT DOET AL 15 JAAR HETZELFDE

Na zijn middelbare onderwijs is Bert bij de bank gekomen en daar is hij 15 jaar blijven werken in dezelfde functie. Door boventalligheid kan hij nu niet bij zijn werkgever blijven werken. Opleidingen heeft hij in die 15 jaar niet meer gevolgd. Hij weet dat dit niet handig is, maar ach. Hij zat toch prima op zijn plek? Natuurlijk merkte hij wel dat hij niet meer alle kennis up-to-date had. En hij deed eigenlijk alleen nog de wat makkelijkere klanten. De moeilijke klanten schoof hij door naar collega’s. In ruil daarvoor heeft hij wat administratieve dingen opgepakt. Leuk was dat niet. Maar ja, zo kon hij aan het werk blijven.

En nu is hij boventallig
Wat moet hij nu? Hij weet het niet. Kennis heeft hij niet voldoende om elders in dezelfde functie aan de slag te gaan. En geen idee wat hij anders zou willen doen. Nooit zo over nagedacht… Bert is door zijn leidinggevende ook niet gestimuleerd om hier over na te denken. Bert geeft aan dat hij zich een beetje nutteloos voelt en weinig energie heeft. Hij is wat uitgeblust.

Hij én zijn werkgever hadden samen doelen moeten stellen
Bert had een opleiding kunnen volgen. Had ontwikkelingen in zijn vakgebied kunnen volgen. Had kunnen praten met een coach of zijn leidinggevende. Zijn werkgever had hem kunnen vragen naar zijn plannen voor de toekomst. Ook als het had betekend dat Bert niet meer op zijn plek zat en zijn toekomst wellicht in een andere functie of buiten de organisatie zou liggen, ook dan was het goed geweest dit gesprek aan te gaan. Zo kun je samen doelen stellen.

2. EVA HIKT TEGEN DE OVERNAME VAN DE GROENTEWINKEL AAN

Al jaren werkte zij mee in de winkel van haar ouders. Zo werd zij klaar gestoomd voor de overname. Hoe dichterbij dit komt, des te meer gaat het Eva tegen staan. In een gesprek dat ik met haar had over haar competenties en toekomstdromen, bleek al gauw haar passie voor het vak. Eva komt graag in contact met de klanten. Ze wil alles voor haar klanten doen. Ze geniet volop van de interactie. Dit is wat zij tot nu toe deed in de zaak. Nu ze het bedrijf overneemt, verdwijnt dit.

Ze is bang dat er geen ruimte meer is voor haar passie
Eva zal met name het personeel aansturen, bestellingen en de administratie doen. ‘Gedoe’ was haar letterlijke benaming hiervoor. Ik heb haar gevraagd waarom ze dan kiest voor ‘gedoe’. Voor Eva was dit geen keuze: Ze voelde zich verantwoordelijk richting haar ouders om dit te doen. Dat zij hier zelf niet gelukkig van werd, dat nam zij voor lief. Natuurlijk wist ze dat dit niet verstandig was, maar ze had toch geen keus?

Eva koos bewust voor een andere functie binnen de zaak
Samen met Eva hebben we gesproken over de keuzes die ze had. En wat denk je? Ze heeft de zaak overgenomen! Maar niet in de rol zoals die er voor haar lag. Ze heeft een goede bedrijfsleider aangenomen die zich met de zaken bezighoudt die voor haar ‘gedoe’ zijn. Zelf kan ze doen wat ze graag doet.

BENIEUWD NAAR DE MOGELIJKHEDEN RONDOM DUURZAME INZETBAARHEID?

Neem dan contact met me op!

Deze blog is geschreven in samenwerking met Assist Verzuim en gepubliceerd op 28 oktober 2015.

‘Duurzame inzetbaarheid’: hippe term en modegril. Toch?

/0 Reacties/in , /door

Duurzame inzetbaarheid is ‘hot’ in Arbo-land. Een trend van voorbijgaande aard? Of een ontwikkeling die serieus doorzet? In mijn komende blogs neem ik je mee in mijn visie op duurzame inzetbaarheid.

MOET IK MIJN PERSONEEL IN DIENST HOUDEN TOT AAN HUN PENSIOEN?

Nee. Dat betekent duurzame inzetbaarheid niet. Alhoewel veel mensen dat schijnen te denken, is mijn ervaring. Er zijn vele aannames en interpretaties rond de term. Maar volgens mij gaat het om het volgende.

WERKNEMERS MOETEN INZETBAAR BLIJVEN.

Dat is waar het om draait. Waarom? Vanwege twee grote veranderingen. Allereerst is de pensioengerechtigde leeftijd verhoogd van 65 naar 67 jaar. We moeten allemaal wat langer door kunnen blijven werken. Daarnaast verandert de wereld om ons heen steeds meer en steeds sneller. Dat vraagt flexibiliteit en wendbaarheid van zowel organisaties als werknemers.

WIENS VERANTWOORDELIJKHEID IS DAT?

Die van de werkgever? Of van de werknemer? Wat kun je doen om de inzetbaarheid van je personeel te ‘verduurzamen’? En hoe zorg je er zelf voor dat je meerwaarde houdt voor de organisatie waar je werkt?

VIJF BLOGS VOOR VIJF PIJLERS

Het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid heeft vijf pijlers geformuleerd voor het vergroten van duurzame inzetbaarheid: gezondheid, betrokkenheid, werkplezier, ontwikkeling en fysieke belasting. In de komende vijf blogs sta ik stil bij elk van deze pijlers. Ik laat je zien wat jij als werkgever én als werknemer kunt doen om niet alleen met de dag te leven, maar ook te werken aan de toekomst. Duurzame inzetbaarheid is dus geen trend van voorbijgaande aard!

KUN JE NIET WACHTEN? EN BENIEUWD NAAR DE MOGELIJKHEDEN RONDOM DUURZAME INZETBAARHEID?

Neem dan contact met me op!

Deze blog is geschreven in samenwerking met Assist Verzuim en gepubliceerd op 2 september 2015.

Mooie eerste resultaten met de VAR

/0 Reacties/in , , /door

Een praktijkvoorbeeld

De VAR is een vragenlijst die werknemers kunnen invullen om de relatie tussen hun psychosociale klachten, werk en privé boven tafel te krijgen. Als arbeidsdeskundige ben ik erg tevreden over de eerste resultaten. Graag leg ik u een recent voorbeeld uit de praktijk voor.

ANNET HEEFT ZICH ZIEK GEMELD: EEN GRIEPJE!

Maar ja, dat griepje duurt nu al twee weken. Ik bied Annet de VAR aan. Eerst lijkt ’t haar niet nodig: er zal vast niks uit komen. Ze besluit de lijst tóch maar in te vullen. En mocht er wat uitkomen, dan voeren we een vervolggesprek, spreken we af.

UIT DE VAR BLIJKT DAT WERK EN PRIVÉ NIET IN BALANS ZIJN.

Er blijkt dus tóch wat aan de hand. Annet en ik zijn in gesprek gegaan. Ze vertelt dat ze twee jaar geleden een tweeling heeft gekregen. Ze is 32 uur blijven werken om samen met haar partner de hypotheek te kunnen betalen. Annet vertelt dat het sinds kort helaas niet meer mogelijk is om de woensdag als vrije dag te plannen. Terwijl ze dat voorheen altijd erg prettig heeft gevonden. Ze werkt nu vier dagen achter elkaar. Dat valt haar zwaarder dan ze had verwacht.

OOK BLIJKT DAT ANNET HET LASTIG VINDT HAAR GRENZEN AAN TE GEVEN.

Zo had ze eigenlijk graag de vrijdag vrij willen hebben in plaats van de maandag. Maar om haar werkgever en haar collega een plezier te doen, heeft ze toch ingestemd met de vrijdag als werkdag. Daarnaast vertelt Annet dat zij naast haar baan elke dag voor het eten zorgt en de kinderen naar bed brengt, zodat haar man kan sporten. Eigenlijk zou ze zelf ook wel eens willen sporten. Maar dit komt er niet van.

SAMEN HEBBEN WE EEN PLAN GEMAAKT OM OP HET WERK EN PRIVÉ HAAR WENSEN TE UITEN.

De volgende dag is Annet al weer gaan werken. Ze had geen griep. Ze was gewoon erg moe. Door het samen maken van een plan kreeg zij nieuwe energie. Annet heeft een coach gekregen om haar te helpen: samen brengen ze meer balans in werk en privé.

ANNET HEEFT ENORME WINST GEBOEKT!

Dat schreef ze me in een bedankmailtje dat ik vanochtend van haar ontving. De reacties op haar werk en thuis waren erg positief. Collega’s en vriendinnen complimenteerden haar dat ze voor zichzelf op kwam. Bovendien heeft ze met haar partner een betere verdeling thuis gevonden. Hij vind het fijn dat hij haar kan ontlasten. Ook geniet hij ervan dat hij voor de tweeling kan zorgen en ze naar bed kan brengen. Hij dacht altijd dat zij hem dat niet toevertrouwde. En gisteren is Annet zelfs weer voor het eerst gaan sporten!

MET DE VAR HEBBEN WE LANGDURIG VERZUIM VOORKOMEN.

Annet kreeg op tijd helder dat ze knelpunten moest oplossen. Was dit niet gebeurd, dan was Annet mogelijk veel langer uit de running geraakt met spanningsklachten.

MEER WETEN?

Wilt u meer weten over de VAR of deze ook voor uw werknemer(s) inzetten, kijk dan bij de productomschrijving onder VAR of neem vrijblijvend contact met mij op.

Deze blog is geschreven in samenwerking met Assist Verzuim en gepubliceerd op 25 maart 2015.

Een hele dag praten over verzuim… Saai!

/0 Reacties/in , /door

Hans vond verzuim maar gedoe. Het kost veel tijd. En veel energie. Tot hij mijn verzuimtraining volgde. Hij voorkwam dat zijn collega Joris arbeidsongeschikt werd.

Hans had er duidelijk niet zoveel trek in. Met een ongeïnteresseerde houding kwam hij mijn verzuimtraining binnen. Ik zie dat vaker bij leidinggevenden. Een verzuimtraining is voor velen iets ‘wat ook nog moet’. Ik sprak met Hans af dat hij me na afloop eerlijk mocht vertellen wat hij ervan vond.

‘IK WAS BLIJ DAT HET GEEN STANDAARD RIEDELTJE WAS.’

‘Het opfrissen van onze kennis van de Wet Verbetering Poortwachter en de overige wet- en regelgeving was toch wel even nodig. Maar je hebt me vooral laten zien hoe we in onze organisatie verzuim kunnen voorkomen. Door bijvoorbeeld preventief te handelen en gebruik te maken van professionals. Zo heb ik er nooit bij stil gestaan dat schuldenproblematiek, verzuim tot gevolg kan hebben. En dat een interventie op dit gebied langdurig verzuim kan voorkomen. En we moeten toch maar eens starten met het updaten van ons verzuimprotocol, zei ik net tegen mijn collega.’

EEN PAAR WEKEN LATER KWAMEN WE TERUG VOOR EEN PREVENTIEF MEDISCH ONDERZOEK

Hans en zijn collega’s hadden besloten hun medewerkers dit onderzoek aan te bieden. En wat bleek: één van de medewerkers, Joris, zat in een voorstadium van suikerziekte. Hans, Joris, de bedrijfsarts en de arbodienst vormden vervolgens een team. Samen voorkwamen ze dat Joris arbeidsongeschikt zou worden. Het versterkte hun arbeidsrelatie.

‘JE GESPREKSADVIEZEN KOMEN VAN PAS!’

‘Ik merk dat ik beter inspeel op de verschillende gedragsstijlen van mijn medewerkers. Gesprekken over verzuim verlopen daardoor gemakkelijker. Verzuim is een minder lastig onderwerp voor me geworden.’ Dit schreef Hans in een e-mail die ik afgelopen week van hem kreeg.

DAAR WORD IK GELUKKIG VAN!

Weer een leidinggevende die weet te voorkomen dat een werknemer het gevoel heeft dat hij niet ziek mag zijn. Of op de vingers wordt getikt. Het geeft voldoening om werkgevers te leren dat een goed beleid rondom de inzetbaarheid van een werknemer, zoveel ‘gedoe’ kan voorkomen. Ik ben blij dat ik in mijn trainingen de betrokkenheid tussen werkgever en werknemer kan stimuleren.

Deze blog is geschreven in samenwerking met Assist Verzuim en gepubliceerd op 20 oktober 2014.